Kelimeler ile gerçek arasında bir uçurum vardır. Hiçbir kelime gerçeğin yerini tutmaz. Kelimeler, gerçeğin uzak ve suni işaretlerinden ibarettir. Biz gerçeğe bizzat yaşayarak ulaşırız. Fakat, onları anlatmaya kalkınca kullanıla kullanıla yıpranmış, bizim yaşantılarımıza tekabül etmeyen kelimelerle karşılaşırız. (...) Öyleyse her şeyi yeniden yoklamak, dilin aldanışlarına kapılmakmak lazımdır. Bu nasıl olur? Paradoksla yeni, hakikatlere ulaşılmasa bile, hiç olmazsa, dilin o aldatıcı büyüsü yok edilmiş olur. Özdemir Asaf ı paradokslu bir üslup kulllanmaya sevkeden psikolojik amilin bu arzu olduğunu sanıyorum. (1973) - Mehmet Kaplan Bu kitapta Özdemir Asaf ın, sağlığında yayımladığı yedi şiir kitabından son ikisini bir arada bulacaksınız: Çiçekleri Yemeyin (1975) Yalnızlık Paylaşılmaz (1978). Çiçekleri Yemeyin, Özdemir Asaf ın şiirini ve kişiliğini tam olarak ortaya koyar. Şair, şiirinin bütün olanaklarını dener burada, kendi şiirinin ve tüm şiirin. Yazdıkları, şiir ve düşünce tarihi ile çeşitli noktalarda kesişmeler gösterir. (...) Yalnızlık Paylaşılmaz daki şiirlerin birkaçında birden yalnızlık teması işlenir. (...) Şiirle özdeyişin yine iç içe olduğu görülür. Ne var ki, artık özdeyiş şiirdeki öz duygu ile bütünleşmiştir. (1981) - Arslan Kaynardağ